(*Προειδοποίηση: το άρθρο χρησιμοποιεί τις λέξεις "η χαρακτήρας" και "η εαυτή" στο θηλυκό γιατί έτσι του πρέπει)
Ταινίες και τηλεοπτικές εκπομπές με γνώμονα τις γυναίκες δεν είχαν ποτέ μεγαλύτερη ζήτηση από τις εταιρείες κινηματογραφικής παραγωγής και τα τηλεοπτικά κανάλια - ειδικά στο streaming. Και υπάρχουν ένα σωρό "συμβουλές" εκεί έξω για το πως να γράφει κανείς ολοκληρωμένους γυναικείους χαρακτήρες. Αυτό που ήταν παλιότερα κλισέ ("γυναίκα, άρα αδύναμη"), τώρα αρχίζει να γίνεται κλισέ από την ανάποδη. "Θέλουμε δυνατούς γυναικείους χαρακτήρες".
Θα τα έχετε ήδη διαβάσει. Λίστες με tips όπως: να μην είναι στερεοτυπικές· να έχουν ανθρώπινα ελαττώματα· να μην φέρονται με τον τρόπο που περιμένει κανείς· να έχουν "αυθεντική τρέλα". Και τα λοιπά, και τα λοιπά…
Ωστόσο, η δημιουργία της δικής σας γυναικοκεντρικής ιστορίας που ανάβει το κέφι και στο κοινό που θα την δει και στην ομάδα παραγωγής, (που πρώτη αυτή πρέπει να ενθουσιαστεί με την χαρακτήρα σας ώστε να θέλει να αναλάβει να την ζωντανέψει στην οθόνη), θα απαιτήσει περισσότερα από το να αλλάξετε απλώς τον πρωταγωνιστή σας από άνδρα σε μια χαρακτήρα που αυτοπροσδιορίζεται ως γυναίκα, και να δώσετε σε μια γυναίκα τα υποτιθέμενα "αρρενωπά χαρακτηριστικά" ώστε να είναι "δυναμική".
Είτε ονειρεύεστε ότι θα γράψετε το επόμενο Inventing Anna, το I May Destroy You ή το Russian Doll, αν πολύ θα θέλατε να φέρετε πίσω το Alien ή εύχεστε να μπορούσατε να γράψετε το επόμενο Mad Max, αν ζηλεύετε το Kill Bill ή αν θα ευχόσασταν να είχατε γράψει το Thelma & Louise, αυτό που πρέπει να αναρωτηθείτε, είναι, ποιό είναι αυτό το στοιχείο που κάνει μια συναρπαστική ιστορία όντως συναρπαστική ώστε τα στελέχη μιας κινηματογραφικής/τηλεοπτικής παραγωγής να διψάνε για να σας δώσουν το πράσινο φως;
Και η απάντηση σ' αυτό δεν είναι αυτονόητη.
Τα ενδιαφέροντα του κοινού έχουν πια διευρυνθεί τόσο, ώστε τα οπτικοακουστικά μέσα βρίθουν πλέον από γυναίκες πρωταγωνίστριες που δεν είναι cis, στρέιτ, λευκές, "στα μυαλά τους" ή "προσγειωμένες" και στελέχη της παραγωγής και στον κινηματογράφο, και στην τηλεόραση, είναι πρόθυμα να ακούνε -επιτέλους- τις γυναίκες δημιουργούς (και τους άντρες) που μπορούν να φέρουν κάτι αντισυμβατικό στην οθόνη.
Η απάντηση στο πως θα γράψετε έναν ολοκληρωμένο γυναικείο χαρακτήρα μπορεί να βρεθεί μόνο αν απαντήσετε στη βασική ερώτηση:
Ποια είναι η ιστορία που θέλετε ΕΣΕΙΣ να πείτε;
ΠΟΙΑ ανεπανάληπτη εμπειρία μπορείτε να δημιουργήσετε ΕΣΕΙΣ στα πλαίσια μιας κινηματογραφικής ομάδας, ή μιας τηλεοπτικής παραγωγής ώστε οι συνεργάτες σας να δουλέψουν μαζί σας με τον ίδιο ενθουσιασμό που έχετε εσείς για τη δική σας ιδέα;
Δεν υπάρχουν "πρωτότυπες" και "αυθεντικές" ιστορίες, ό,τι και να πει κανείς. Υπάρχουν ειλικρινείς και προσωπικές ιστορίες, βασισμένες σε βαθιά βιώματα. Ιστορίες που ζωντανεύουν στην οθόνη γιατί έχουν ήδη ζωή. Τη δική σας ζωή!
Η δημιουργία μιας ταινίας είναι ένα τόσο απαιτητικό "σπορ", που αγγίζει τα όρια του θαύματος, όταν τελικά πραγματοποιείται. Και αγγίζει ψυχές και όνειρα. Αυτό μπορείτε να το πετύχετε, μόνο αν γράψετε αυτό που σας λέει η ψυχή σας να γράψετε, με κίνδυνο να εκτεθείτε, και να ξεγυμνώσετε ένα μέρος του εαυτού σας στο κοινό, που μπορεί πριν να το κρύβατε πολύ βαθιά μέσα σας, ή να μην τολμούσατε να το εκφράσετε.
Το σενάριο δεν είναι απλώς λέξεις στο χαρτί. Δεν είναι εγκεφαλική άσκηση. Δεν είναι κάτι επίπεδο, όπως μια οθόνη. Απαιτεί μια ολόκληρη ομάδα ανθρώπων, που θα εργαστεί επί βδομάδες ή μήνες σκληρά, σε γυρίσματα που κρατάνε πολλές φορές από τα χαράματα ως τα μεσάνυχτα, για να της δώσει ζωή. Το συνεργείο θα δώσει δάκρυα και αίμα για να της δώσει σάρκα και οστά. Οι ηθοποιοί δεν είναι φωτογραφίες σε περιοδικά. Είναι άνθρωποι που αναπνέουν το ρόλο τους, πονάνε τη χαρακτήρα τους, και μπορεί και να δίνουν περισσότερα απ' όσα πίστευαν και οι ίδιες ότι μπορούσαν να δώσουν στις καλύτερές τους ερμηνείες.
Ο κινηματογράφος είναι ζωή.
Όταν γράφετε, μην το ξεχνάτε ποτέ αυτό.
Μόνο έτσι θα δώσετε κάτι περισσότερο απ' όσο πιστεύατε και οι ίδιες ότι θα μπορούσατε να δώσετε, στο κοινό που διψάει για ιστορίες που το συγκινούν, που το κάνουν να ονειρεύεται και να αισθάνεται ότι του ανοίξατε ένα παράθυρο σε έναν καινούριο κόσμο στον οποίο όχι μόνο θα ήθελε να αποδράσει, αλλά στον οποίο θα ευχόταν να μπορεί να ζει. Για να βιώσει το κοινό μια ταινία ως αποκάλυψη, θα πρέπει να αποκαλύψετε εσείς πρώτες: τον εαυτό σας - στην εαυτή σας. Ή και το ανάποδο.
Comments